Βρέθηκα στην τραπεζαρία
ενός ζεστού σπιτικού, παρέα με τους πιο φιλόξενους οικοδεσπότες. Έτσι
τουλάχιστον ένιωσα στο καμαρίνι του «7 Τεχών Τόπος», όπου με υποδέχτηκαν
ο Θάνος Μικρούτσικος με μια ζεστή χειραψία, ο Χρήστος Θηβαίος με την
ευγενική του φυσιογνωμία και ο Θύμιος Παπαδόπουλος με το πλατύ χαμόγελό
του.
Λίγο πριν ανοίξει την
αυλαία της ψυχής του στο κοινό, ο Χρήστος Θηβαίος αποδέχτηκε την
πρόσκλησή μας, για μία φιλική συζήτηση με τους αναγνώστες-επισκέπτες του
corfuland. Ζεσταίνοντας τη φωνή του και τα χέρια του με ένα καυτό τσάι,
μας περιηγεί στα δικά του καντούνια…
Ήσασταν χρόνια στο συγκρότημα «Συνήθεις
Ύποπτοι», θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας μία δική σας ιστορία;
Δεν μπορώ να
κόψω κάτι συγκεκριμένο… έναν κρίκο από μία μεγάλη αλυσίδα. Οι «Συνήθεις
Ύποπτοι» ήταν η ομάδα των φίλων που είχα από τα Εξάρχεια, ο Αλέκος
Βασιλάτος ο Τάσος Λώλης, αργότερα και ο Βασίλης Βασιλάτος. Όταν γύρισα
από την Ιταλία, έχοντας γράψει όλα τα τραγούδια από τις «Μέρες
Αδέσποτες» (κυκλοφόρησε το 1996), ξαναβρήκα τους φίλους μου από τα
Εξάρχεια και αρχίσαμε να ηχογραφούμε τα κομμάτια. Ονομαστήκαμε «Συνήθεις
Ύποπτοι», επειδή ήμασταν από αυτή την γειτονιά των Αθηνών. Με τα παιδιά
γνωριστήκαμε το 1980, ξανασυναντηθήκαμε το 1986 και στις αρχές του 1994
γίναμε αυτός ο πυρήνας. Όταν γύρισα μόνιμα από την Ιταλία, όπου
σπούδαζα Φιλοσοφία, ηχογραφήσαμε τα τραγούδια για να κάνουμε αυτό που
λέμε σήμερα demo. Διαρκέσαμε μέχρι το 2000, μέσα από υπέροχες στιγμές,
όπου μοιραζόμασταν τα πάντα και παίζαμε σε πολύ δύσκολες συνθήκες… μέχρι
και στιγμές πολύ άσχημες που μετά από εντάσεις οδήγησαν (εμάς που
ήμασταν οι καλύτεροι φίλοι) στη διάλυση του σχήματος. Φυσικά, δε
σταματήσαμε να έχουμε σχέση, φίλοι είμαστε ακόμα. Το γεγονός αυτό μας
δίδαξε ότι τα πάντα έχουν ένα τέλος… ειδικά όταν πρόκειται για ένα
μεγάλο έρωτα, αυτό το πολύ δυνατό, τρυφερό και συναισθηματικό γεγονός
που λέγεται ένα συγκρότημα που γράφει τα τραγούδια του και τα
τραγουδάει. Άποψή μου είναι, ότι εκεί όπου ο μεγάλος έρωτας είναι στο
απόγειό του, όταν δεις ότι δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει, εκεί
πρέπει να τον κάνεις πια μύθο
Αν σας έλεγα ότι θα μπορούσατε να γεννηθείτε
σε μία άλλη εποχή… ποια θα ήταν αυτή;
Κατά καιρούς έχω
λατρέψει πάρα πολλές εποχές… σαν πανεπιστημιακός χρειαζόταν να ζήσω σε
μια εποχή, για να μπορέσω να τη καταλάβω. Σε καμία περίπτωση όμως, δε θα
διάλεγα καμία άλλη… θα ζούσα αυτή που ζω τώρα
Στα τραγούδια σας
είναι έντονο το αφηγηματικό στοιχείο (σαν παραμύθια). Είστε και στην
πραγματικότητα ένας παραμυθάς;
Θαρρώ πως ναι, όχι με την έννοια ότι
αφηγούμαι ψέματα. Τα τραγούδια ενίοτε προσπαθούν να καταστήσουν εφικτό
ένα ψέμα, μόνο και μόνο, για να θίξουν την αλήθεια (αυτός θα μπορούσε
να είναι και ο ορισμός του τραγουδιού). Όπως λέτε και στο
«Μαύρο Μαργαριτάρι»… «ένα ψέμα είναι ο έρωτας και προτού ξεδιψάσει,
σκορπάει τόση αλήθεια για να σε ξεγελάσει»…Ναι, αυτό είναι το
ένα… Η άλλη πλευρά του τραγουδιού είναι, ότι στο λόγο (που για μένα
είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό) διαχειρίζομαι τη φιλοσοφία, η οποία λέει
πως… “ποίηση είναι να βαφτίζεις ό,τι δεν έχει όνομα και να αφαιρείς την
κοινοτυπία από αυτά τα οποία ήδη έχουν”. Όλοι έχουν μιλήσει για την
αγάπη, το θέμα είναι να μιλήσεις με διαφορετικό τρόπο. Από την άλλη
μεριά, έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον το να μπορείς να αφηγηθείς μια ιστορία
κάθε βράδυ, ακόμα κι αν είναι η ίδια. Δηλαδή φεύγοντας από το
δημιουργικό (το γεγονός ότι κάποτε εγώ έγραψα το τραγούδι) πάμε πια στο
λειτουργικό, το γεγονός ότι κάθε βράδυ πρέπει να βγαίνω να τραγουδάω
αυτά τα τραγούδια… έτσι, πρέπει και για μένα να έχουν ένα ενδιαφέρον,
ώστε να μπορέσω να εξελίξω την ιστορία τους ακόμα μια φορά.
Υπάρχουν τραγούδια που
δεν μπορείτε να τα τραγουδήσετε ξανά, επειδή σας έχουν κουράσει;
Όχι… Αντίθετα,
μου λείπουν αυτά που δεν είναι στο πρόγραμμα και που επίσης αγαπάω και
εκτιμώ. Όταν ξεκινάμε να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα με το Θάνο Μικρούτσικο
(ένα πρόγραμμα τρεισήμισι ωρών) αναγκαστικά θα πρέπει να βγάλουμε κάποια
τραγούδια.
Πώς
επιλέγετε, δηλαδή, τα τραγούδια που θα παίξετε σε μία ζωντανή
παράσταση;
Αρχικά υπάρχει ένας ιστός επιλογής, ο οποίος
ανανεώνεται διαρκώς. Δηλαδή, κάποια στιγμή θέλουμε και εμείς να πούμε
άλλα τραγούδια, για να ανανεωθούμε και να δούμε πόσο καλοί μουσικοί
είμαστε ανά πάσα στιγμή. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν τραγούδια που δεν
μπορούν να λείπουν από μια συναυλία, όπως το «Δεν είμαι άλλος», το «Πόσο
πολύ σ’ αγάπησα», το «Μικρή Πατρίδα» ή τον «Άμλετ της Σελήνης»… όσο κι
αν αγαπάω το «Καλή σου νύχτα» ή το «Θα ‘θελα να ‘σουνα εδώ»… Επειδή
όμως, κατά τη διάρκεια του προγράμματος, υπάρχει μια διαρκής συνεργασία
με το Θάνο (και επί σκηνής και εκτός σκηνής), μπορεί να μου πει… “Σήμερα
θα ήθελα, αν θέλεις και έχεις κέφι, να παίξεις το «Χορεύω» ή κάποιο
άλλο”, οπότε αλλάζουμε διαρκώς το πρόγραμμα.
Ετοιμάζετε κάτι αυτή
την περίοδο; Η παρούσα κατάσταση, δηλαδή η οικονομική κρίση και η
γενικότερη αναταραχή, αποτελούν πρώτη ύλη για να γράψετε τραγούδια;
Αυτή την εποχή
κρατάω σημειώσεις, δεν γράφω. Στην ουσία, όπως κάθε εποχή δημιουργεί
προϋποθέσεις, για να θελήσω να επικοινωνήσω με τους υπόλοιπους
ανθρώπους… από την οικογένειά μου, μέχρι τους φίλους μου, μέχρι
γενικότερα όλο τον κόσμο. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι, η ανεργία και η
δυστυχία κάποιου, όταν του κόβουν το μισθό ή όταν του παίρνουν το σπίτι ή
το αυτοκίνητο, πρέπει να αποτελέσει για μένα μέρος έμπνευσης. Εννοώ
ότι, δεν θέλω να εμπνέομαι από τη δυστυχία του άλλου. Κάθε εποχή και
κάθε περίσταση είναι για μένα έμπνευση είτε είναι σημερινή, είτε είναι
πριν από δέκα χρόνια, είτε αυτή που θα είναι όταν θα έρθει. Αυτή η εποχή
όμως, λειτουργεί ως επιστέγασμα για να μπορέσω να αναθεωρήσω ή να
επανερμηνεύσω τα τραγούδια που έχω ήδη γράψει. Για παράδειγμα, το «Μέρες
Αδέσποτες» το έγραψα το 1991, δεν είναι πολύ σύγχρονο τραγούδι;
Θεωρείτε πως κάνετε
πολιτικό τραγούδι;
Ναι, πιστεύω πως κάνω πολιτικό
τραγούδι. Θεωρώ ότι, το «Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου», το «Μέρες
Αδέσποτες», ακόμα και το «Μαύρο Μαργαριτάρι», ή τα «Μια χαραμάδα
πανικού», «Πρώτη ώρα», «Γίνε αντίλαλος χαρά μου»… γενικά το δίσκο «Μόνο
νερό στη ρίζα» τον θεωρώ έναν, γενικότερα, πολιτικό δίσκο. Εστιάζω στο
πολιτικό τραγούδι (όχι στη μορφή που είχε το 1970)… θέλω να έχει μία
διαφορετική υφή και ύπαρξη. Ακόμα και τα τραγούδια που γράφω τώρα… η
μελέτη που κάνω πάνω σε ένα γενικότερο υλικό, ξεκινάει από ένα πολιτικό
έναυσμα.
Τι
ετοιμάζετε τώρα; Τι είναι αυτό που μελετάτε;
Ασχολούμαι με
την πρώτη αιματηρή εξέγερση σε ελληνικό έδαφος, από τους μεταλλωρύχους
της Σερίφου, την 21η Αυγούστου του 1916. Διεκδίκησαν
οκτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ένα ταμείο αλληλοβοηθείας και
υγείας για τα παιδιά των μεταλλωρύχων, καθώς επίσης και γενική
απαγόρευση του να μπαίνει στην ίδια σαθρή σήραγγα πατέρας και γιός, για
να μην ξεκληριστεί η οικογένεια. Οι μεταλλωρύχοι, για να δουλέψουν στα
μεταλλεία, έπρεπε να εκχωρήσουν ένα οικόπεδο για την κάθετη εκμετάλλευσή
του, αλλά οι μεταλλευτικές εταιρείες τα λειτούργησαν εκμεταλλευόμενοι
το οριζόντιο μήκος των οικοπέδων. Τα οικόπεδα παραχωρήθηκαν βάση
συμβάσεως, σύμφωνα με την οποία οι μεταλλευτικές εταιρίες μπορούσαν να
τρυπήσουν το έδαφος για να βρουν μετάλλευμα (κάθετη εκμετάλλευση), αλλά
όχι να χτίσουν και να εκμεταλλευτούν τοις κατοικίες (οριζόντια
εκμετάλλευση), αυτό δηλαδή που έκαναν στην πράγματικότητα. Είναι μια
περίεργη ιστορία… Αυτό είναι πολιτικό τραγούδι… Πάνω σε αυτό δουλεύω
τώρα και πιστεύω να είναι έτοιμο σε δύο χρόνια περίπου. Πάντα όταν
ξεκινάω να γράψω κάτι, δίνω στον εαυτό μου μια διάρκεια τεσσάρων ετών
για να παρουσιάσω κάτι καινούριο ως τραγουδοποιός. Εκτός από αυτό
ετοιμάζουμε μαζί με το Θάνο Μικρούτσικο κάτι καινούριο, πάνω στον Κώστα
Τριπολίτη. Στην ουσία θα είναι δέκα καινούρια τραγούδια, συν έξι παλιά.
Τι επιλέγει να κάνει
μία χαλαρή μέρα, χωρίς δουλειά ο Χρήστος και με τι μουσική μπορεί να τη
«συνοδέψει»;
Καταρχάς πρέπει να καταφέρω να έχω μία χαλαρή
μέρα.. πάει καιρός που δεν έχω. Όταν θα επιστρέψω από κάποιες συναυλίες
θα δω λίγο τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου και μετά θα προετοιμαστώ για
να φύγω για τις υπόλοιπες. Επιλέγω να κάνω το εξής… Καταρχάς να δω
κάποιες ενημερωτικές εκπομπές, να διαβάσω κάποιες εφημερίδες, να μπω στο
internet (πρωτίστως για να δω τον καιρό… να ξέρω τι ρούχα θα πάρω μαζί
μου). Επίσης, μπαίνω στο internet για να έρθω σε επαφή με καλλιτέχνες
που αγαπάω πολύ… ξένους ιδιαίτερα. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη σε τρεις
μορφές… είναι ο Eddie Vedder(από τους Pearl Jam), Chris Cornell (από
τους πάλαι ποτέ Soundgarden νυν Audioslave) και ο Jeff Buckley. Είναι
τρεις καλλιτέχνες που πραγματικά τους παρακολουθώ αρκετά. Σας
επηρεάζουν; Ναι, βέβαια! Μου αρέσει πάρα πολύ να τους μελετάω μουσικά.
Επίσης όποτε μπορώ, ακούω αρκετά κλασσική μουσική και jazz. Αγοράζω
δίσκους… σήμερα αγόρασα δύο jazz δίσκους από την πόλη της Κέρκυρας και
ανυπομονώ να έχω λίγο χρόνο να τους ακούσω.
Καπνίζετε; Πώς
αντιμετωπίζετε την καπναπαγόρευση;
Ναι καπνίζω, αλλά όχι
συνέχεια. Όσον αφορά στο θέμα του καπνίσματος και εμένα, ενίοτε, όταν
είμαι κουρασμένος με ενοχλεί, αλλά δε συμφωνώ σε καμία περίπτωση με τη
απαγόρευση. Θα μπορούσα να συμφωνήσω, όσον αφορά σε χώρους όπου αυτός
που τους επισκέπτεται πηγαίνει άνευ επιλογής, δηλαδή σε ένα νοσοκομείο,
σε ένα μαιευτήριο, σε κάποιους χώρου δημόσιους, όπου είναι αναγκαστική η
πρόσβασή του (εκεί το καταλαβαίνω). Σε ένα εστιατόριο, σε μια ταβέρνα ή
σε μια μουσική σκηνή όμως, είναι επιλογή του καθενός να πάει. Στο σπίτι
μου δεν καπνίζω μπροστά στα παιδιά μου, έχουμε όμως ένα χώρο που
καπνίζω. Το θέμα είναι, να υπάρχει μια επιλογή. Δεν μπορούμε να είμαστε
πολίτες δεύτερης κατηγορίας, τη στιγμή που θα θελήσουμε και να
καπνίσουμε…
Από
ποιο μέσο μαζικής ενημέρωσης προτιμάτε να ενημερώνεστε; Ποια είναι η
σχέση σας γενικά με τα Μ.Μ.Ε., αλλά και με το διαδίκτυο; Έχει μπει και
στη δική σας ζωή;
Χρησιμοποιώ πάρα πολύ το διαδίκτυο για να
πληροφορηθώ (ειδικά στην καθημερινότητα που δεν έχω πολύ χρόνο, μέσω
ενός laptop), αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι ένας πολύ καλός
χρήστης με γνώσεις. Στην τηλεόραση παρακολουθώ συνήθως τα κρατικά
κανάλια, το National Geographic, το Skai... Εφημερίδες θα ξεφυλλίσω
όποτε έχω τη δυνατότητα.. πριν μπω στο αεροπλάνο ή θα βγω την Κυριακή να
πάρω εφημερίδα και να καθίσω να τη διαβάσω. Ραδιόφωνο ακούω αρκετά
συχνά, αλλά όταν μπορώ να έχω πρόσβαση. Δεν είμαι από αυτούς που κατά τη
διάρκεια της πορείας στο δρόμο θα βάλω ipod ή mp3… αν είμαι στο
αυτοκίνητό μου θα ανοίξω το ραδιόφωνο.
Έχετε επισκεφτεί το νησί μας πολλές
φορές. Υπάρχει κάποιο μέρος που επισκέπτεστε πάντα όταν έρχεστε;
Έχω επισκεφτεί
την Κέρκυρα πολλές φορές… είμαι από τους πολύ τυχερούς. Η αλήθεια
είναι, πως δε την έχω επισκεφτεί ποτέ για λόγους διακοπών, λόγω χρόνου
δεν είχα τη δυνατότητα. Έχουν περάσει ήδη πάνω από δέκα χρόνια που ήρθα
για πρώτη φορά. Οι άνθρωποι που γνωρίζω πλέον εδώ… όπως είναι το Κύμα
fm, όπως είναι ο Κώστας Παυλίδης (που έχει το “Freddo” στην Αχαράβη), ο
Σταύρος (που έχει το “Κουρδιστό Πορτοκάλι”)… είναι χρόνια φίλοι μου και
πραγματικά, κάθε φορά που έρχομαι, είναι σα να με αγκαλιάζει μια μεγάλη
οικογένεια. Έχω ζήσει αρκετά μέσα στην πόλη, έχω ζήσει αρκετά και στην
Αχαράβη, έχω πάει Περίθεια… παντού μου αρέσει. Επίσης μπορώ να σας πω
κάτι πολύ ιδιαίτερο, ότι στην Αχαράβη είναι ίσως το μοναδικό μέρος, που
αγαπάω πολύ να κάνω χειμερινή κολύμβηση. Δεν είμαι γενικά χειμερινός
κολυμβητής, αλλά με εμπνέει το μέρος.
Σήμερα είχατε λίγο χρόνο στη διάθεσή
σας να κάνετε μία βόλτα στην Κέρκυρα;
Σήμερα έκανα μια βόλτα
στο Liston και γενικότερα στο κέντρο. Πριν πάω να φάω στην «Ακαμάτρα»
πήγα σε ένα παλιό δισκοπωλείο, νομίζω από τα πιο παλιά της Ελλάδας, όχι
μόνο της Κέρκυρας… στον Μάριο Τσαγκαράκη.
Το «7 Τεχνών Τόπος»
σας φιλοξενεί για δεύτερη φορά φέτος…
…Δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος να είναι
αντικειμενικός και να μη μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για το «7 Τεχνών
Τόπος». Συγχαρητήρια στον Ανδρέα γι’ αυτό που κάνει! Χωρίς δεύτερη
σκέψη, χωρίς σύγκριση είναι μακράν ο καλύτερος χώρος, όχι μόνο σαν
μουσική σκηνή, αλλά και γενικά ως χώρος. Είναι ο καλύτερος χώρος στην
Ελλάδα, μετά το Μέγαρο Μουσικής.. Πρώτα από όλα, κοιτάξτε σε τι χώρο
βρισκόμαστε να κάνουμε τη συνέντευξη… λες και είμαστε στο σπίτι μας!
Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στον Ανδρέα και τους συνεργάτες του. Να τον
στηρίξουμε αυτό το χώρο, γιατί όχι μόνο δεν υπάρχουν πολλοί χώροι σαν
και αυτόν στην Ελλάδα, δεν υπάρχει κανένας σαν το «7 Τεχνών Τόπος». Ούτε
στην Αθήνα υπάρχει ένας τέτοιος χώρος, όπου μπορεί να έχει πρόσβαση
όλος ο κόσμος, να είναι τέτοιων διαστάσεων και να παρέχει τέτοια
ποιότητα… Δεν υπάρχει! Και για να είμαι ειλικρινής, ίσως να είναι
ανάμεσα στους χώρους της Ευρώπης. Σε έναν τέτοιο χώρο μπορούν να
φιλοξενηθούν και μορφές τέχνης που δεν είναι μόνο η μουσική, όπως είναι ο
χορός, το θέατρο, τα εικαστικά.
Πώς σας φαίνεται το κερκυραϊκό κοινό σε
σχέση με αυτό των μεγαλουπόλεων, τώρα που το συναντάτε και σε ένα
τέτοιο χώρο όπως είναι το «7 Τεχνών Τόπος»;
Από το
διπλανό δωμάτιο ακούγεται ο κ. Θάνος Μικρούτσικος: “Τέλειο,
τέλειο!”… (γέλια)
Χρήστος Θηβαίος: Ε, τέλειο!
Είναι άνθρωποι που έχουν διάθεση και συμμετέχουν.
Ο κ.
Θάνος ακούγεται ξανά λέγοντας: “…και η παστιτσάδα είναι τέλεια…” (γέλια)
Χρήστος
Θηβαίος: Είναι εξαιρετικό το κοινό! Πραγματικά, εγώ κάθε φορά που
έρχομαι, βρίσκω μια οικογένεια και από ανθρώπους που γνωρίζω χρόνια,
αλλά και από ανθρώπους που γνωρίζω πρώτη φορά. Για να είμαι ειλικρινής,
δεν έχω καθίσει να το σκεφτώ και να συγκρίνω, το κοινό. Υπάρχουν
διαφορετικές συνθήκες… στην Αθήνα απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που θα μας
βρουν εκεί. Στη Θεσσαλονίκη, από την άλλη, παίζουμε σχεδόν μία ή δύο
φορές το μήνα… πράγμα το οποίο, αν ο κόσμος ήθελε, θα ήθελα να το κάνω
και στην Κέρκυρα (να έχω τη δυνατότητα να έρχομαι και περισσότερες
φορές). Πάντως πρόκειται για ένα πολύ εκλεπτυσμένο κοινό και βαθιά
εκπαιδευμένο κόσμο.
Θα θέλατε να αφιερώσετε ένα στίχο ή και ένα τραγούδι σας
στους επισκέπτες του corfuland.gr;
Επειδή απευθύνεται
κατεξοχήν σε νέους ανθρώπους (όχι ότι το διαδίκτυο δεν απευθύνεται και
στους μεγαλύτερους) θέλω να πω σε όλα τα παιδιά (που είναι μικρότερα από
εμένα σε ηλικία φυσικά και θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου) …ότι τους
εύχομαι μέσα από την καρδιά μου… να καρπωθούν ένα καλύτερο κόσμο, για
τον οποίο έχουμε προσπαθήσει, και να γίνουν καλύτεροι από εμάς ως
προσπάθεια για τα δικά τους παιδιά…!
Που θα εμφανίζεστε τον υπόλοιπο
χειμώνα;
Τελειώσαμε από το «Σταυρό του Νότου» στην Αθήνα και τώρα
έχουμε (αυτό που σας είπα και πριν).. σχεδόν μία με δύο εμφανίσεις το
μήνα στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Κανονίζουμε, επίσης, να έρθουμε ξανά στην Κέρκυρα μετά τις γιορτές!
Ερωτήσεις επισκετπών
του corfuland.gr:
«Στο
τραγούδι «Μαύρο Μαργαριτάρι», στα φωνητικά τα λόγια της Emilia
Ottaviano σημαίνουν κάτι συγκεκριμένο;» (Αλεξάνδρα)
Είναι κάποιες
κραυγές, που όμως αναπαράγουν μια Γενοβέζικη διάλεκτο (για μας είναι
κραυγές)… που λένε διαρκώς: «Κοίτα τη… έρχεται, έρχεται, φτάνει και
είναι η αρχή της κατάρας και η αρχή της καταστροφής». Στην ουσία
αναπαράγουν μια μορφή χορού (της αρχαιοελληνικής τραγωδίας). Το τραγούδι
μιλάει για τον έρωτα, αλλά πιο πολύ μιλάει για την απιστία. Έτσι όπως ο
αφηγητής (που αφηγείται την απιστία), η οποία συμβαίνει στον ίδιο του
τον εαυτό, ο χορός των γυναικών (που αφηγείται το μαύρο μαργαριτάρι)
είναι σα να λέει «φυλαχτείτε, γιατί έρχεται η καταστροφή».
«Τι ομάδα είστε;»
(Χρήστος)
Δεν ασχολούμαι πια. Αν και… μέχρι τα δεκατέσσερά μου έπαιζα
ενεργά ποδόσφαιρο, ήμουν και είμαι (ακόμα και τώρα) ένας καλός
τερματοφύλακας. Σταμάτησα επειδή ξεκίνησα κιθάρα και φοβόμουν για τα
χέρια μου. Κάποτε ήμουν Παναθηναϊκός, τώρα δεν είμαι πια. Έτσι
αυθόρμητα, όμως, επειδή παρακολουθώ και μου αρέσει το ποδόσφαιρο (όχι
πάντα)… θα έλεγα ότι είμαι Barchelona.
«Προσπαθώ εδώ και καιρό να παίξω στην
κιθάρα μου την εισαγωγή του τραγουδιού «Ο Άμλετ της Σελήνης». Μπορείτε
να μου δώσετε μια βοήθεια;» (Τάσος)
Είναι σε Ντο μινόρε.
Πρέπει να παίξει ένα Ντο Μινόρε ανοιχτό και πάνω στα 9/8 (δεν είναι
ζεμπέκικο βέβαια) θα πρέπει να παίξει ένα Ρε Ύφεση – Ρε.
Αν μπορείτε να
διαλέξετε ένα στίχο ή μια στροφή, που έχετε γράψει εσείς, ποια θα ήταν
αυτή; (Ντίνος)
Θα μπορούσε να είναι «Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου
μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί», το οποίο θα
μπορούσε να απευθύνεται και σε έναν δικό μου έρωτα, αλλά και στα παιδιά
μου. Ένα στίχο ή ένα ολόκληρο τραγούδι το βλέπετε πάντα από πολλές
οπτικές γωνίες. Ναι, έτσι γράφω πάντα!
Όταν ήσασταν μικρός
φανταζόσασταν τη ζωή σας κάπως έτσι (ανάμεσα στη μουσική και τις
συναυλίες); Έχετε εκπληρώσει τα όνειρά και τις φιλοδοξίες του μικρού
Χρήστου; (Κωνσταντίνος)
Τη στιγμή που θέλησα να ασχοληθώ πολύ
σοβαρά με αυτό και μπήκα στη διαδικασία να το κάνω, ήταν και ύστερα από
μία φράση ενός Σέρβου συγγραφέα: “Ο κάθε άνθρωπος έχει μπροστά του
χιλιάδες δρόμους! Ο πραγματικά δικός του δρόμος, είναι αυτός που εάν
επιλέξει να τον ακολουθήσει ο φόβος του μεγαλώνει”. Είχα πολλούς φόβους
και ανασφάλειες για να ακολουθήσω αυτό που λέω και εννοώ εγώ τραγούδι...
με τον αγωνιώδη τρόπο με τον οποίο γράφω και τραγουδάω.. Έχω εκπληρώσει
απόλυτα τα όνειρά μου και τις επιθυμίες μου. Είμαι ένας πλήρης
άνθρωπος... Αν τύχαινε να πεθάνω σε μία ώρα δε θα μου έλειπε τίποτα, τα
έχω όλα!
«Μου
κρατάς συντροφιά στις βραδινές σκοπιές μου με το «Θέλω τη μέρα που θα
φύγεις». (Άκης)
Αρχικά να του ευχηθώ καλή θητεία και καλός
πολίτης…Και κάτι ακόμα… Στη σκοπιά είχα γράψει (χωρίς κιθάρα, χτυπώντας
μόνο ρυθμικά τα χέρια μου πάνω σε ένα κιβώτιο με πυρομαχικά) το «Κόκκινο
θολό φεγγάρι», από τον πρώτο δίσκο των Συνήθων Υπόπτων!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Επιμέλεια: Αθηνά Γιοβάρθη
Φωτο: Σοφία Τόλη
© Copyright by Corfuland.gr 2003 - 2011
|
